Wyciąg mieści się przy ulicy Olimpijskiej w Karpaczu. Najlepiej a tym samym najprościej  est dojechanie do niego samochodem. Startujemy w centrum Karpacza, kierujemy się cały czas w górę główną ulicą (Konstytucji Trzeciego Maja). Następnie na rondzie Biały Jar, przy wyciągu kanapowym Dopellmayr, skręcamy w prawo i znów jedziemy w górę ul. Olimpijską.

Przy wyciągu, bezpośrednio przy ulicy jest parking płatny, niestrzeżony. Pamiętajmy, że w sezonie letnim i zimowym, szczególnie w słoneczne dni, bardzo ciężko znaleźć tam wolne miejsce a i cena parkingu nie jest najniższa. Jeśli obiekt w którym nocujemy położony jest w Karpaczu Górnym, do wyciągu dojedziemy zjeżdżając w dół ul. Karkonoską i skręcając w ul. Strażacką (przy tej ulicy znajdziemy kilka parkingów).
Do wyciągu możemy również się przespacerować z centrum Karpacza, jest to około 40 minutowy spacer. Po drodze możemy zobaczyć kolejną atrakcję w Karpaczu - Skocznię Narciarską Orlinek, lub skrócić sobie drogę i skręcić na początku ul. Olimpijskiej w prawo w ul. Turystyczną. Idąc spacerkiem możemy podziwiać architekturę Karpacza oraz piękne widoki.
Dojść pod wyciąg można dokładnie tą samą trasą którą dojedziemy samochodem, możemy też uatrakcyjnić lub skrócić sobie wycieczkę i dojść albo dojechać autobusem do ronda Biały Jar i w górę wybrać się wyciągiem kanapowym Doppelmayr. Jego górna stacja mieści się około 300 metrów od stacji dolnej wyciągu na Kopę.

W okresie zimowym narciarzom i snowboardzistom polecamy duże skibusy w których zmieszczą się narty i deski. Podobnie jak taksówki możemy je zamówić telefonicznie na konkretną godzinę lub przejść się na postój (parking w centrum przy restauracji Jaśkowa Izba).
Kiedy już będziemy pod wyciągiem musimy być przygotowani (szczególnie w sezonie wysokim latem i zimą oraz w długie weekendy) na kolejki do kas. Czas oczekiwania zależy oczywiście od ilości turystów i może wynosić nawet 30 min. Wyciąg w niecałe 20 min zabierze nas na wysokość 1350 m.n.p.m. wysiadając z wyciągu i idąc w lewo czarnym szlakiem, po pokonaniu 2,5 km i około 50 minutach marszu dojdziemy na najwyższy szczyt Karkonoszy - Śnieżkę, latem bywa tam naprawdę tłoczno. Idąc w prawo, również czarnym szlakiem, dojdzemy do Białego Jaru, gdzie krzyżują się szlak czarny z żółtym, czarnym zejdziemy w dół doliną Białego Jaru do Karpacza a żółtym dojdziemy do schroniska Strzecha Akademicka.

Historia
Pierwszy pomysł budowy wyciągu na Kopę pojawił się już w 1947 roku kiedy to zaczęto opracowywać projekt wyciągu saniowego. Projekt miał zostać sfinansowany przez Jeleniogórskie Władze Powiatowe oraz ówczesne Polskie Biuro Podróży Orbis. Projektodawcom udało się doprowadzić budowę górnej stacji wyciągu do stanu surowego, doprowadzić ze schroniska pod Śnieżką prąd oraz zakupić urządzenia napędowe, linę i ogromne 50 osobowe sanie o wadze 5 ton. Montażu wyciągu podjęli się na przełomie 1947/48 r pracownicy Polskich Kolei Liniowych, jednak okazało się, że warunki na Kopie nie pozwalają na użytkowanie tego typu wyciągu, pomysł okazał się chybiony i dalszą budowę natychmiast zarzucono.
Przełomowym rokiem dla budowy wyciągu na Kopę okazał się rok 1959 kiedy to powstało Przedsiębiorstwo Wyciągów Turystycznych, ponieważ w owym czasie jedynym czynnym wyciągiem była kolejka na Kasprowy Wierch Przedsiębiorstwo musiało szybko przystąpić do budowy nowego wyciągu. Wybór oczywiście padł na Karpacz, od 10 lat czekał tam gotowy projekt wyciągu linowego stworzony przez Zbigniewa Schneigerta, przedwojennego inżyniera absolwenta Politechniki Lwowskiej. Gotowa dokumentacja Pracowni Kolei Linowych Karkonoskiego Biura Projektów Budownictwa Przemysłowego pozwoliła na bardzo szybkie rozpoczęcie prac.
I istotnie prace prowadzone były ekspresowo. Wykonania wyciągu podjęło się przedsiębiorstwo Mostostal Zabrze, a wszystkie materiały potrzebne do produkcji pochodziły z produkcji krajowej, z czego bardzo dumne były ówczesne władze. Podczas budowy największych trudności dostarczał transport materiałów, aby go usprawnić wybudowano roboczą kolejkę linową która znacznie ułatwiła prace. Skalę prac najlepiej obrazuje wnoszenie liny, uczestniczyło w tym ponad 120 żołnierzy Wojska Ochrony Pogranicza. Pierwszym napędem Kolejki był silnik o mocy 43 KM (taką moc silnika miała Syrena), a przekładnia pochodziła z dźwigu rzecznego.
W dniu 22 lipca 1959 roku (Święto Odrodzenia Polski) miały miejsce pierwsze próby jazdy, uczestniczyło w nich wiele ważnych dla tamtych czasów osobistości. Otwarcie Kolejki Linowej na Kopę dla ruchu turystycznego nastąpiło 1 stycznia 1960 roku.
Było to pierwsze tego typu urządzenie wykonane w kraju i w chwili otwarcia był to najdłuższy wyciąg krzesełkowy na świecie. Budowa kosztowała 11734000 zł. Wyciąg ma długość 2278 m a czas potrzebny na jej pokonanie to 16 minut. Stacja dolna znajduje się na wysokości 795 m n.p.m. a górna 1323 m n.p.m., różnica poziomów to 528 metrów. W pierwszym roku działalności przewiózł 170 tys turystów.
Przez wszystkie lata pracy wyciągu zdarzył się tylko jeden wypadek. W 1961 roku ówczesny kierownik wyciągu Zbigniew Pawłowski wraz z drugim ratownikiem musieli dostarczyć leki dla chorego przebywającego w schronisku, w drodze powrotnej zmuszeni byli skoczyć z krzesełek w śnieg, gdyż na skutek silnego wiatru lina zsunęła się z prowadnicy, krzesełka zaczepiały się o podporę i spadały. Ratownicy do rana uporali się z awarią i następnego dnia nie było już po niej śladu.
Wyciąg w 1990 roku przeszedł modernizację, otrzymał wyższe podpory, mocniejszy silnik, nową przekładnię i linę oraz więcej krzesełek. Obecnie ma ich 260 i jest w stanie przewieźć 600 osób na godzinę, pomimo tego latem i zimą turyści czekają w kolejce na wjazd. Kolej nosi imię "Zbyszek" na cześć wieloletniego kierownika Zbigniewa Pawłowskiego. Obecnie jest najstarszym czynnym wyciągiem w Polsce i jednym z ostatnich w Europie.